
شروع وبلاگنویسیِ من
سلام.
توی این پست، که اولین پست وبلاگ هم هست قصد دارم درباره هدف وبلاگ بنویسم و توضیحاتی درباره چگونگی عملکردش بدم.
از وقتی یادم میاد، دوست داشتم چیزهای مورد علاقهام رو با بقیه به اشتراک بذارم. حالا چرا وبلاگ؟ به نظر من محیطهایی مثل اینستاگرام، زردتر از اونی هستن که بخوایم تولید محتوای جدی توشون انجام بدیم، البته اینستاگرام فارسی. علاوهبراین، از شبکههای مجازی باید همون استفادهای رو بکنیم که براشون ساخته شدن.
اما وبلاگ، بهنظر من محیطی تخصصیتر برای تولید محتواست. با همهی بهقولی بیمهریها، مثل بازدید نداشتن یا عدم مشارکت توی نظر دادن، همچنان انتخاب من وبلاگ هستش. البته درحال حاضر افراد خیلی کمی پیدا میشه که حوصله نظر دادن داشته باشن، نمیدونم ریشهی این مشکل دقیقا چیه، اما جامعه ترجیح میده بیشتر “عکس” ببینه تا مطلب بخونه. الان که فکر میکنم خود این موضوع میتونه پتانسیل تحقیق و نوشتن دربارهاش رو داشته باشه.
با کلیک روی آیکون منو که در بالا سمت راست وبلاگ قرار داره، میتونید به دستهبندیهای وبلاگ و همچنین صفحهی دربارهی من که در اون درباره خودم و وبلاگ توضیح دادم دسترسی داشته باشید.
در وبلاگ سعی میکنم:
- درباره رشتهی تحصیلی که در اون درس خوندم و میخونم مطالب مفیدی تولید کنم.
- مقالات کاربردی رو ترجمه کنم و قرار بدم.
- درباره فیلمها و کتابهایی که از اونها خوشم اومده بنویسم.
- عکسنوشتههایی با موضوع نقلقولهای ناب، از کتابها و فیلمها درست کنم و بزارم.
- مطالبی که یکم طعم و بوی طنز داره بنویسم:دی
- و سایر چیزهایی که در حد درک خودم احساس کنم مفید هستش رو انتشار بدم.
برای راحتی کار، دسته بندیهایی که یک پست به اونها تعلق داره رو روی عکس مربوط به اون پست قرار دادم. این کار باعث میشه یک درک نسبت به اون پست داشته باشید و اگر خوشتون نیومد اون رو باز نکنید.
همچنین در صفحه اختصاصی هر پست، برچسبهایی قرار داده شده که با کلیک روی اونها میتونید پستهای مشابه با اون پست رو ببینید. علاوه بر برچسبها، پستهای مشابه با هر پست هم در زیرش قرار داده شدن.
برای تماس با من، میتونید از فرم تماس با من که در صفحهی “دربارهی من، جزئی” قرار داره استفاده کنید. اما از اونجایی که ۹۵% توسعه این وبلاگ توسط خودم بوده، احتمال کار نکردن اون فرم وجود داره :)). علاوه بر فرم میتونید از لینکهای تلگرام و اینستاگرام که در بالا سمت چپ سایت قرار داره استفاده کنید. با گفتن نظراتتون، من رو مدیون خودتون میکنید :).
وبلاگ جای کار زیادی داره…ولی ما به مدل فرآیندی افزایشی(Incremental) در توسعهی یک نرمافزار اعتقاد داریم :).
اگه مطلب دیگهای، که برای پست اول مفید باشه به ذهنم برسه، به این پست اضافه میکنم.
پیشاپیش تشکر میکنم از کسانی که وقت برای خوندن نوشتههای وبلاگ میذارن. چه اونایی که فردا میخونن و چه کسانی که ممکنه چندسال دیگه گذرشون به اینجا بیفته.
احساس خوبی به تداوم داشتن این وبلاگ و وبلاگنویسی خودم دارم، به یک دلیل؛ متاسفانه تمام کارها و فعالیتهای جدی زندگیم رو دیر شروع کردم، خوشبختانه اما، متوقفشون نکردم.
و در آخر، بهقول بندیکت کمبربچ در سریال شرلوک؛
!The Game is On
ممنون.
چقدر اسمتون آشناست. گمونم توی اون دوره کوتاه اینستاگردی شما رو فالو کرده بودم. خوشحالم بلاگتون رو هوا کردین. چه سایت خوشگلی هم هست. دلم سوخت.
امیدوارم قلمتون بنویسه سالها
🙂
آره درست حدس زدین، همون هستم. توی دوتا از پستهای وبلاگتون هم کامنت گذاشته بودم(حسابکتاب وبلاگهایی که میرم رو دارم!)
قربان شما، مرسی. چشماتون قشنگ میبینه. با علاقه درست شده آخه:)
چرا بسوزه؟!
ممنون خانم رمضانی. من هم این آرزو رو براتون دارم.
آمدیم نبودید رفتیم. م.ر :)))))))
بازم سر بزن :دی