تصمیم گرفتم یه سری نکاتی رو که باید رعایت کنم اینجا بنویسم، برای اینکه یادم بمونه به بعضی از این نکات عمل کنم، و به عمل کردن بعضی‌های دیگه که قبلا هم عمل می‌کردم، ادامه بدم. خیلی خوبه که آدم با خودش روراست باشه. یعنی بدونه چی می‌خواد، چی و کیه که از خودش دورش می‌کنه، و چی و کیه که باعث می‌شه بدونه توی مسیر درست قرار داره…و اون اواخرِ این فرصتی که در اختیارش قرار داده شده-زندگی-، یه لبخند محوِ حاکی از رضایت روی لباش باشه.

• به خودم قول می‌دم که ارتباطاتم رو با افرادی که شخصیت‌هامون از همدیگه دوره به حداقل برسونم. اعم از کاری، دوستی، ورزش، و… . عواقب احتمالیش رو هم با جون و دل می‌پذیرم؛ همون‌طور که قبلا هم این کار رو انجام دادم.
• به خودم قول می‌دم که پرداختن به موضوعاتی رو که برای وبلاگ در نظر داشتم، به سرانجام برسونم.
• به خودم قول می‌دم آرامش تقریبا خوبی رو که تا به امروز در مواجهه با عقاید و رفتارهایی که دقیقا در نقطه‌ی مقابل من قرار داشتند، نشون دادم حفظ کنم، و از این به بعد هم همین‌طور باشه. زمان‌هایی وجود داشته که از کوره در رفتم، اما به نسبت، از میزان این آرامش راضی هستم.
• اواسط سال نودوشش فهمیدم الگوی مورد نیاز من برای زندگی شخصی، درسی، کاری، اجتماعی، و شاید تقریبا تمامی زمینه‌هایی که یک انسان توش حضور داره، جلو چشممه، و من ازش غافل بودم؛ یک مثال خوب برای ضرب‌المثل «آب در کوزه و ما گرد جهان می‌گردیم». به خودم قول می‌دم هرآنچه در توانم هست رو به کار بگیرم تا بتونم به این الگو نزدیک بشم. من به هیچ وجه تقلید رو نمی‌پسندم؛ از سرووضع ظاهری بگیر تا خصوصیات باطنی. توی این مورد اما، پیروی رو دوست دارم.
• به خودم قول می‌دم از میز کامپیوترم کمی بیش‌تر فاصله بگیرم، و حداقل در دورهمی‌های فیزیکی مورد علاقه‌ام بیش‌تر شرکت کنم.
• به خودم قول می‌دم تواضعی رو که از وقتی که یادم میاد باهام بوده حفظ کنم؛ فارغ از یه سری ضررهایی که متوجه‌ام کرده.
• به خودم قول می‌دم عقاید و احساساتم رو بیش‌تر بروز بدم. بیش‌تر کارهای من نمود عملی دارند، نه حرفی و بیانی؛ مخصوصا در زمینه‌ی احساسات. خیلی پیش اومده که به صورت کاملا احمقانه متعجب می‌شدم از رفتار و نظراتی که در مورد خودم می‌دیدم. احمقانه از این بابت که من اصلا تا حالا در اون مورد خاص چیزی از خودم بروز ندادم، پس چرا باید انتظار داشته باشم بقیه نظر درست درباره‌ی من، یا حداقل نزدیک به اون چیزی رو که هستم داشته باشند؟ به صورت کلی کمتر کسی هست که بدونه من واقعا کی هستم… .
  
• به خودم قول می‌دم در حفظ دوستی‌های ارزشمند بیش‌تر کوشش کنم.
• اوایل سال ۹۶ به خودم قول دادم که در آخر اون سال، به یک هدفی که تعیین کرده بودم برسم. خیلی موفق نبودم. در ابتدای سال ۹۷ این قول رو تکرار کردم، تا حد نسبتا خوبی موفق شدم. به خودم قول می‌دم در آخر سال ۹۸ این روند صعودی حفظ بشه.
• به خودم قول می‌دم وبسایتی رو که فعالیتش در زمینه‌ی رشته‌ی تحصیلی و کاریم هست، راه‌اندازی کنم و برنامه‌های طولانی و بلندمدتی رو که براش در نظر دارم، کم‌کم پیاده کنم.
• به خودم قول می‌دم روند وبلاگ خوانی رو که در اوایل سال قطع کردم، از سر بگیرم و به صورت منظم به این کار بپردازم.

و در آخر به خودم قول می‌دم توی پستی و بلندی‌های زندگی، به یاد این نوشته‌ام بیفتم و بیام بخونم‌اش.