با درود به شما آقا رضای عزیز و دوستان، آقا رضا ممنونم از توجه شما ،بنده از شما ممنون هستم که وقت گذاشتید و متن بنده رو مطالعه کردید،آقا رضا در رابطه با سبک و علاقه ای شما به داشتن سبک شخصی و راحتی تقلید، مطلبی رو عرض میکنم خدمت شما، سبک نیاز به تمرین و مشاهده و تجربه است،که به مرور بنا بر خصوصیات شخصی و علاقه افراد شکل میگیره.مثل تکنیک اسلوب (صناعت، کاردانی فنی) در اجرا،بکارگیری متریال مناسب برای بهتر بیان کردن هدف مورد نظر، موتیفها،……. گاهی یک سبک مثل امپرسیون: نیاز به تکنیک و فن اجرا دارد و ممکن است افراد به شیوه های مختلفی یک تابلو رو نقاشی کنند! اما خصلتهای ویژه و متفاوت منحصر به فرد خودشان را داشته باشند.مثلا، اجرای اِدگار دُگا و کمی متفاوت تر نقاشیهای ژُرر سُرا و باز کامی پیسارو که در اخر همه با شیوهای خاص خودشون اشاره به امپرسیون دارن، و یک کارشناس متبحر میتواند تشخیص دهد ، که این اثر تابلوی کدام هنرمند است، چون هرکدام خصلتهای ویژه خود را داشتند،حتی بیشتر پیش بریم و پیکاسو که راحت تر میشه مثال بزنیم و برسی کنیم که صاحب سبک بود ، کمتر کسی توجه کرده که فقط پیکاسو تنهاصاحب سبک کوبیسم نبود، از سزان تا به ژرژ براک،خوان گریس،دُرِن هم بودند اما هرکدام با ویژگیهای خاص خود کوبیسم را اجرا میکردند، یاداور میشوم ((مینیاتوریسم
یا درست تر *نگارگران ایرانی پیش از این کوبیسم را در پردهای نقاشی خود ناخوداگاه یا خوداگاه اجرا میکردند که متاسفانه مهجور مانده وسنت بازنمایی اجازه سنت شکنی در تصویر سازی را برای ابداع و خلاقیت بیشتر از آنها گرفت شاید انها هم گرفتار ترس از قضاوت قربانی تکرار شدند)) ، چرا این مثال رو زدم از این جهت که بدونیم اونها بدون ترس ، و با تجربه و دانش آنچه را درست بود و تجربه کرده بودند را اجرا کردند.
آقا رضا فرمودید،تقلید راحت تر ودر جای زندگی میکنیم….. و دنبال عصاره های وجودی خودمون نمی رویم کاملا درسته و چقدر صادقانه و عالی گفتید . یکی از دلایل همین تقلید و ، مربوط می شود به آموزشهای سنتی منسوخ شده ای که ریشه در مقاطع پایه تا به امروز دارد که دارد آموزش داده می شود، صد در صد این نوع آموزش برای همه دوستان آشناست، این گلدان رو نقاشی کنید، و تکرار و تکرار و پافشاری بر اینکه رئال و بنا بر اصل الگو، همه باید ترسیم شود، در حالی که ، اصلا توجه ای به روحیات و خصوصیات و تجربیات متفاوت افراد نمیکنیم،تا هر کسی با اون خصلتهای ویژه و نوع دیدگاه و تجربهای خودش آن گلدان رو نقاشی کند (مثلا یکی با خشونت قلم میزند یکی با ظرافت و یک نفر دیگر با جسارت بیشتری کل الگو را در هم میریزد) و بهترین آموزش تقویت همین تفاوت و نکات ظریف * در تفاوت و دیدگاه و نگرشها است’ که باید به آن به توجه کرد.البته که الف. ب ….هنر آموزش مُدرسی خود را دارد ولی بعدها در ساخت و اجرا که نباید همه یکسان بدنیا نگاه کنند. اینطور باشد که همه میشوند همان استاد و حتی از استاد هم نمیتوانند عبور کنند،این همان آموزش سنتی برگرفته از دوران گذشته است تا به امروز متاسفانه، تقلید ناخودا گاه برای اجرا لازم است مثل طبیعت ، یا هرچیز دیگری اما نه با تقلید و کپی از اثر یک نقاش دیگر، که این همان گرداب و باتلاق است و سرانجام به تقلید مدام و انسداد ذهن و خلاقیت میشود، مثلا مثلِ روشن کردن تابلو از رنگ سفید و برای تیره کردن هم استفاده از رنگ سیاه که موجب گرداب خاکستری میشود بدون در نظر گرفتن چرخه رنگ و رنگهای مجاور خوب همین تفکر و شجاعت در تقلید نکردن تکنیک در رنگ امیزی بود که نقاشان عصر قرن ۱۹ و ۲۰ نظرشان به رنگهای مکمل جلب شد باور کنید با آموزشهای همراه سرزنشمان ما بودیم تا به امروز داشتیم همین را تکرار میکردیم. و در آخر: فرهنگ ترس از(( تایید نشدن)) که عجیب و وحشتناک ریشه در ما و من دارد که خود بنده هم از این مثال جدا نیستم ،ترس از اجرای آنچه که در ذهن دارم”
و ممکن هم هست درست باشد و یا نباشد .ترس از پذیرفته نشدن که کلا برامده از فرهنگ تربیت خانواده و اموزش و پرورش و جامعه دارد،مطمعنم متوجه منظورم می شوید، دوستان و وقتی کسی دیگر در جای از این جهان، آن را اجرا میکند! میگویم” ای وای ،پس من درست می گفتم ، و ما
می مانیم و واِی اِی وای و کاشکی ها،،
به درازا کشید اقا رضای عزیز واقعا ممنونم از انتخاب طرح مورد بحث کانالتون و من از تجربیات شما و دوستان نهایت حظ رو بردم ، موفق وجودتون گرم و سرشار از شور زندگی باشید،